Έτσι για το καλό....

Καλησπέρα, ως ενημέρωση απλά σας λέω ότι είναι 31 Δεκεμβρίου για μένα σαφώς δεν έχει καμία σημασία. Το πρόβλημά μου αυτην την φορά είναι καθαρά γκομενικό...Μέγα ζήτημα εδώ και χρόνια λέμε...Βρίσκομαι σε μια κατάσταση μιχμ μιχμ....Δεν λέω είμαι καλοδεχούμενη όπου κι αν πάω εγώ όμως που δεν νιώθω να κολλάω πουθενά φταίω...? Εγώ είχα συνηθίσει να παιρνώ αυτό το βράδυ με το αιώνιο κόλλυμα..ξέρεις αυτό που κυνηγάς, αγαπάς, προσπαθείς και μετά από ολη την προσπαθεια δεν αντέχεις ούτε να συζητήσεις για κείνον. Ομως βρε παιδί μου το ζήτημα είναι πως γίνεται να μου λείπει να τον σκέφτομαι και να μου έχει κάνει πραγματα μόνο για σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Και αυτός ο διχασμός πιο δύσκολο ίσως και από τον χωρισμό και από το κέρατο και και από την απόριψη....Δηλα΄δη οι γονείς δεν τον θέλουν γιατί καταλαβαίνεται ήταν καλόπαιδο και αποφάσισαν καταστραμένο το παιδί μας αλλά εντάξει όχι και τόσο μιας που τώρα μεγαλώνει ας της πούμε ότι πρεπει να χωρίσει...η γιαγια η φοβερή, αγάπη να πάρεις όποιον θες...ο αδερφός και ο πατέρας τώρα θυμήθηκαν ότι χρειάζομαι βοήθεια κι καλά για να σωθώ από την νοσηρότητα αυτού του ανθρώπου....λόγια της θειας μου....εγώ όμως δεν ξέρω μου λείπει τον αγάπω δεν πάνε και μέρες που έχω να τον δω αν πέσω σε κατάθλιψη αν τον δω με άλλη και θελήσω να αυτοκτονίσω??Κι αν δεν γίνει τίποτα από όλα αυτά θα κατάλαβω σαν ηλίθιο κοριτσάκι ότι ήμουν με έναν άνθρωπο που είχε τελειώσει.