Αναθεώρηση....

Λοιπόν ήρθε η ώρα της αναζήτησης του εγώ...ξανά. Μετά από μία περίεργη φάση πάντα ξεκινάμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας εάν έχουμε κάνει κάποια κακή διαχείρηση των γεγονότων. Αυτό το παθαίνουν περισσότερο βεβαια οι τελειομανείς...και οι ψυχοπαθείς, αλλωστε έχουν την ίδια κατάληξη οι λέξεις για να δείξουν ότι κάτι δεν πάει καλά.. Κι έτσι επανέρχομαι στην εσωτερική αναζήτηση της ψυχής..της λογικής..της χαζομάρας.. ότι θέλετε πείτε. Ξέρω ότι όταν σου συμβαίνει μία μαλακία από πίσω ακολουθεί κι άλλη κι άλλη..άλλοι λένε ότι είναι ο νόμος του Μέρφυ..οι κουλτουριάριδες μην χέσω..άλλοι λένε, έτσι πάει δεν το ξέρεις μας ακολουθεί η μαλακία...Εγώ δεν ξέρω τι με ακολουθεί αλλά ξέρω ότι κάτι με ακολουθεί. Περιμένεις από τους ανθρώπου κάποια πράγματα κι τελικά εννοείται πέφτεις στο κενό. Είτε είναι γκόμενος είτε είναι φίλος είτε είναι συνάδεφλος τα πραγματα στο πι κι φι μπορουν να γίνουν τραγικά. Οι φίλοι ήταν πάντα ένα θέμα που μου άρεσε να ασχολούμαι, όταν κάποιος δεν μου ταίριαζε εξαφανιζόμουν, άλλωστε δεν ποτέ το θέμα να βρω κάποιον άλλον. Τα τελευατία χρόνια έχω αποφασίσει να έχω κάποιους ανθρώπους δίπλα που ξέρω κι νιώθβω ότι πλεον με ξέρουν με γνωρίζουν..δεν χρειάζεται καμία υποκρισία, κανένα είδος δήθεν συγκράτηση νεύρων ή η διαδικασία της υπεανάλυσης για να καταλάβει ο άλλος ότι εγώ αυτή είμαι δεν αλλάζω κατάλαβαίνω για να μην πλακωνόμαστε όλη την ώρα. Έρχεται μετά ένα μπαμ στην δουλεία από αυτά που σε βάζουν σε τρελές σκέψεις, από αυτά που λες φίλε μου έχω γονατίσει σώσε με, σκέφτεσαι την κάθε κινησή σου και πάλι γυρίζεις σπίτι κι λες αυτό δεν έπρεπε να το κάνω έτσι...μπαίνεις συνεχώς σε σκέψεις που ούτε το βράδυ δεν θα κοιμηθείς ούτε την μέρα θα μπορείς.